Şəhid oğulların sevgisi Vətən haqqı kimi təzahür edir - On ikinci yazı
Ölkəmizdə qabaqcıl beynəlxalq təcrübəyə uyğunlaşmaq, iqtisadiyyatı inkişaf etdirmək, əhalinin həyat səviyyəsini yüksəltmək, bunun üçün elmi nailiyyətlər əsasında yaranan sivil innovasiyalardan istifadə etmək ölkə başçısı İlham Əliyevin apardığı siyasətin başlıca məziyyətidir.
Alqışlanası haldır ki, bu gün Azərbaycan onun rəhbərliyi altında bütün dünyaya öz parlaq örnəyini göstərir, effektiv sosial müdafiə bir strategiya olaraq vətəndaşların sosial rifahında başlıca rol oynayır. Nə xoş ki, ölkə rəhbəri hazırda bütün sahələr üçün hədəflənən gələcək strategiyanın dərin elmi əsaslarını, inkişaf meyllərini uzaqgörənliklə təhlil edir. Bu da xalqın dövlətçilik düşüncələrinin, yaşayış tərzinin vəhdət təşkil etməsində həlledici rol oynayır.
Ümummilli lider Heydər Əliyevdən başlanan Azərbaycançılıq, dövlətçilik, ədalətlilik, demokratiya, milli tərəqqi, dünyəvilik kimi ümumbəşəri dəyərlər bu gün də yeni bir ideologiyanın əsasını qoyur. Bu, hər bir vətəndaşa azad, sərbəst yaşamaq hüququ verir. Bu, ölkəmizin beynəlxalq imicinin yüksəlişinə təkan verən amillərdən biridir. Bu gün insanlarla ünsiyyət xüsusi diqqət çəkir. Qarşımızda dayanan yeni planlar, perspektivlər fikir və düşüncələr bizi daha ayıq olmağa, daha sıx birləşməyə dəvət edir.
Azərbaycanda müstəqil dövlət quruculuğu prosesi uğurla davam etdirilir. Bu, hamımızın üzərinə məsul vəzifələr qoyur. Bugünkü milli dövlət quruculuğu işi, vətəndaşlıq duyğusu, millətə, dövlətə, Vətənə sevgi hissi bu məsuliyyətin ictimai səciyyəsidir. Biz bunu 44 günlük Vətən müharibəsində də əyani şəkildə gördük. Vətənimizin, xalqımızın gələcəyini düşünən, zamanı qabaqlayan parlaq siyasi zəka və böyük uzaqgörənlik düşmənə nəhayət ki, öz sözünü dedi, müzəffər ordumuzun qətiyyəti sayəsində Azərbaycan öz bütövlüyünü təmin etdi. Dünya dövlətləri bu 44 gündə Azərbaycanın daha nələrə qadir olduğunu anladı. Bütün bunlara görə Ali Baş Komandana, xalqımızın qeyrətli oğullarına, bütövlükdə isə xalqa minnətdarıq.
Bu gün hər iki oğlunu torpaq uğrunda fəda etmiş Sevinc xanımın özünün də, Vətən üçün silaha sarılmış şəhid oğullarının da sevgisində bir Vətən haqqı təzahür edir.
Bir anlıq diqqət edək: Vətən müharibəsi başlayanda nə Əli, nə də İslam qətiyyən özlərini, öz həyatlarını, minbir əzab-əziyyət, dəhşətli həyat acıları dadmış analarını düşünmədilər, həmin an onların beynini saran təkcə bu fikir oldu: Vətən dardadır, biz onu xilas etməliyik! Necə düşündülərsə, elə də etdilər; hər ikisi müddətdən artıq hərbçi kimi Vətən naminə döyüşlərə qatıldılar, şücaət və hünər göstərməyə müvəffəq oldular. Əlbəttə, əgər müharibənin ilk günü şəhid olmasaydılar, bu qeyrətlə, bu əzmlə hər iki qardaş Şuşaya qədər döyüş yolu keçəcək, hətta antiterror əməliyyatlarında belə düşmənə qan udduracaqdı. Biz onların haqqında deyilənləri, eşitdiklərimizi və öz araşdırmalarımızı əlimizdə əsas tutub bu nəticəyə gəlirik.
Doğrudan da qəhrəmanlıq kökdən, qandan-ilikdən gəlir sonradan öyrənilmir. Məktəblərdə şagirdlərə qəhrəmanlıq haqqında fikirlər deyilir, müəyyən epizodlar xatırlanır. Yəni bununla şagird əsl qəhrəmana çevrilmir, sadəcə, bu proses barədə bəzi təsəvvürlərə malik olur... Hünər məktəbi ailədir, ailənin, genin verdiyi nəticədir. Əli və İslam qardaşları da məhz belə bir ailənin - təməl daşları kişilik olan işıqlı bir məktəbin məzunları idilər...
***
Allah, kimi fərqli insan, yaxud kimi qəhrəman edəcəksə, körpəlikdən onda bu hissi ətrafdakılara bəyan edir. Az görməmişik ki, bir ailədə beş-altı uşaqdan yalnız biri haqqında valideynlər xüsusi fikir ifadə edirlər. Deməli, heç bir şey təsadüfdən ibarət olmur. Əgər bir hadisə yaşanacaqsa, o, təsadüf yox, zərurətdir. Allahın fəhm verdiyi insanların da nə vaxtsa atacaqları fərqli addımlar zərurətə əsaslanır...
Heç bir şübhə yoxdur ki, Əli və İslam qardaşları da hələ ana bətnində ikən Allahın fəhm verdiyi fərqli insanlar idilər. Böyüyə-böyüyə bu fərqi izah etməyə, bu fəhmi göstərməyə başladılar. Məsələn, onlar ürəklərində Vətənə yalançı istək deyil, həqiqi sevgi cücərtdilər. Bu sevgi illər sonra əbədiyyət ünvanı kimi təzahür etdi. Əli və İslam müharibəyə gedəndə düşünmədilər ki, bu ağır, bu aşırımlı, bu çətin yolda ölüm də var, itim də, onları yalnız bir hiss çulğadı: Vətən dardadır, onu düşmən tapdağından azad etməliyik! Bu hissin özü sərrast ifadə edir ki, Əhmədov qardaşları Allahın fəhm verdiyi sadiq insanlar idilər.
Digər tərəfdən, qardaşlar (hətta) ağır yaralanarkən belə özlərini düşünmədilər, əbədiyyət pərdəsi gözlərini qapayana qədər – Vətən sağ olsun!, - dedilər...
Canı torpaq uğrunda fəda etməyi yalnız içində fərqli hiss olan oğullar bacarar. Bu oğulların (belə oğulların) şərəfli həyatı şirin tikə kimi qəbul etdikləri ölümün şərəf qapısıdır. Əli və İslam da Allahdan gələn mərdanəliklə o qapını aça bildi. İçlərində təpər tapan qorxmazlıqla sübut etdilər ki, anadan məhz Vətən üçün doğulublar. Sübut etdilər ki, nahaq yerə analarına Vətən, Vətənə ana deməyiblər...
Əlavə: Mingəçevirdə olarkən Günəşli qəsəbəsinin girişində iki-üç adamdan Əli və İslam qardaşlarının yaşadıqları ünvanı soruşdum. Biri dedi ki, o qardaşlar müharibənin ilk günü şəhid oldular. Allah rüsxət versəydi - yəni bir neçə gün döyüşə bilsəydilər, kim bilir necə qəhrəmanlıqlar edəcəkdilər. - Ani duruxdu, sözünə davam etdi: - Çünki o qardaşlar elə bil Vətən üçün doğulmuşdular, elə bil cəngavər idilər, yerişləri, əxlaqlı davranışları, hətta ətrafdakılara salam vermələri belə çox fərqli idi. Elə bil harasa tələsirdilər. Bir neçə dəfə mən özüm bunun səbəbini soruşmaq istədim, amma ürək etmədim. Eşidəndə ki, Vətən müharibəsində şəhid olublar, hara, nə üçün tələsdiklərini anladım. Allah hər ikisinə rəhmət eləsin!
Əli və İslam qardaşlarının fəhmli insan olduqlarını bu fikirlər də təsdiq edir. Başqaları qazanc, şəxsi mövqe dalınca qaçdıqları an onlar Vətən sevdasına uçdular, torpaq sevgisinə qoyun açdılar.
Döyüş yoldaşları da etiraf edir ki, hər iki qardaş qorxmaz, hünərvər, cəsur və əsl fədai idi. Gerçəkdən onlar bir neçə gün döyüşə bilsəydilər, əlbəttə, daha böyük qəhrəmanlıqara imza atacaqdılar. Çünki 30 ilin ağrı-acıları, xalqımızın çəkdiyi mənəvi iztirablar onları şir kimi hiddətləndirmişdi. Gözlərində böyüyən nifrəti (onlar) ancaq belə tökə bilərdilər - öz qəhrəmanlıqları, öz şücaətləri ilə. Bacardılar. Hətta elə bacardılar ki, Mingəçevirin Şəhidlər xiyabanı onları qucağına alanda sevincdən göz yaşları axıtdı. Torpaq qürur duydu ki, qoynunda Əli və İslam kimi qəhrəmanlar uyuyur...
***
Sevinc xanım haradan biləydi ki, Əli və İslamın cəmiyyət işindəki fərqli cəhətləri, bacarıqları, ictimai fəallıqları (onların) gələcəkdə Vətən uğrunda göstərəcəkləri müvəffəqiyyətlər üçünmüş.
Hələ yeniyetmə yaşlarından ictimai işlərdə fərqlənmək, cəmiyyəti düşündürən məsələləri özlərinin vətəndaşlıq missiyası hesab etmək sanki Əli və İslamın həyat kredosu, missiyası idi. Onların tez-tez ictimai tədbirlərdə fəal iştirak etmələri, hadisələrə fərqli münasibət bildirmələri gələcəkdə təkcə yetkin bir insan olacaqlarına deyil, həm də bir əbədiyyət işığı olacaqlarına zəmin imiş. Ağıllı, çalışqan, həssas olmaları, öz zəkaları ilə çoxlarını heyrətləndirmələri, ətrafdakılara qarşı doğmalıq nümayiş etdirmələri, ən əsası, səmimi olmaları onlara xüsusi hörmət və nüfuz qazanırmışdı. Onlar həyata atıldıqları ilk gündən özlərini sosial aləmdə bitkin nəzərlərlə təsdiqləyir, bu əhatədə qərar tutanlara dövlətçilik sevgisi aşılayırdılar. Bütün bunlar da Əhmədov qardaşlarının gələcək illərdə layiqli vətəndaş, Vətən fədaisi və xalqa fayda verən insan olacaqlarına əsaslı zəmin yaradırdı.
Tarixən yer üzərində igid oğullar çox olub... Azərbaycanda da bu cür oğulların sayı (indi də) kifayət qədərdir. Xalq, dövlət çətinliklə üzləşəndə, milli mənlik məhv olmaq təhlükəsi ilə üz-üzə qalanda onlar çəkinmədən meydana atılıb, bütün ağırlıqları öz çiyinlərinə götürüb və öz vətəndaş missiyalarını sonadək şərəflə, ləyaqətlə yerinə yetiriblər... Adlarının və xatirələrinin əbədiləşdirilməsi üçün cəhd etdiyimiz Əli və İslam qardaşları da xalqın qorxmaz, cəsur və vətənpərvər oğullarıdır.
Bilirik ki, 2020-ci ilin sentyabr ayınadək ümummilli problemimiz - torpaqlarımızın işğal altda qalması məsələsi obyektiv səbəblərdən həllini tapmamışdı. 2020-ci ilin noyabr ayında “Dəmir yumruğ”un kəskin zərbəsi, müzəffər ordumuzun, Əli və İslam kimi oğulların şücaəti ilə bu problem birdəfəlik aradan qaldırıldı. Hər bir azərbaycanlı (bu gün də) Vətən müharibəsində əldə olunan qələbənin sevincini yaşayır, torpaqlarımız işğaldan azad edildiyi üçün fəxarət hissi keçirir, ən əsası da, Əli və islam kimi oğullara dərin ehtiram ifadə edir. Heç kim dana bilməz ki, məhz qəhrəman oğullarımızın sayəsində düşmən təcavüzkarlıq xislətindən əl çəkməyə məcbur oldu, sentyabrın 27-də başlanan çevik və qətiyyətli əks-hücum əməliyyatları xalqımızın milli qürur yerinə çevrildi. Həmin tarixdən etibarən Əli və İslam kimi hünərvər oğulların şücaəti ilə düşmən zəbt etdiyi mövqelərdən sürətlə geri çəkildi, Ordumuz düşmənin çoxlu sayda zirehli texnikasını və canlı qüvvəsini sərrast atəşlə məhv etdi. Bu gün qəhrəmanlarımızın böyük əzm və rəşadəti xalqımızda vətənpərvərlik və milli qürur hislərinin alovlanmasına yeni təkan verib.
Əli və İslam qardaşları Vətən müharibəsində qalib olacağımıza, qədim şəhərimiz olan Şuşaya bayraq sancacağımıza ürəkdən inanırdılar və bu daxili əminlik onları döyüşdən-döyüşə daha da ruhlandırırdı...
Bu ruh onları əbədiyyətə, xalqımızı həsrətində olduğu Zəfərə qovuşdurdu.
(Ardı var)
Hikmət Məlikzadə
