"Uşaqlıqda müharibə oyunları qururdu, kəşfiyyatçı kimi şəhid oldu" - anası Əminə Əzizova...
“Son döyüşə gedəndə evə zəng edib dedi ki...”
Fevralın 19-da Göyçay rayon Heydər Əliyev Mərkəzində Mədəniyyət Nazirliyi Respublika Xatirə Kitabı Redaksiyasının hazırladığı “44 gün - Tarixi zəfər” adlı kitabın I və II cildlərinin təqdimat mərasimi çərçivəsində tədbirdə iştirak edən bir neçə şəhidin valideynindən övladları ilə bağlı müsahiblələr götürdük.
“Hey deyirdi ki, ana, oğlun səni Şuşaya aparacaq”
Növbəti müsahibimiz Göyçayın Qaraxıdır kəndində doğulan şəhid Şəmistan Əzizovun anası Əminə Əzizovadır.
- Şəmistan müharibəyə səfərbərliklə getdi?
- Uşaqlıqdan fikri-zikri torpaqlarımızın düşmən işğalından azad edilməsi idi. Odur ki, müharibə başlayan kimi oğlum müharibəyə könüllü getdi. Heç səfərbərliyi gözləmədi də. Dediyim kimi, ən böyük arzusu torpaqlarımızın işğaldan azad edilməsi idi.
- Nişanlı idimi?
- Yox, subay idi. 26 yaşı vardı, hələ toy gərdəyi qurulmamışdı. Mənim oğlum çox vətənpərvər oğul olub.
- Oğlunuz barədə bir az məlumat verə bilərsiniz?
- Şəmistan İlyas oğlu Əzizov 1993-cü il dekabrın 6-da Göyçay rayonunun Qaraxıdır kəndində anadan olub. 2000-ci ildə Zülfüqar Zülfüqarov adına Qaraxıdır kənd orta məktəbinin 1-ci sinfinə daxil olub. 2011-ci ildə həmin məktəbi bitirib. 2012-ci ildə Füzuli rayonundakı N saylı hərbi hissəyə xidmətə yola düşüb.
- Əsgəri xidməti necə keçib?
- O, cəsur, heç bir çətinlikdən qorxmayan oğul idi. Əsgəri xidmətdə də öz komandirlərinin rəğbətini qazanmışdı. Əsgərlikdə olanda da hey deyirdi ki, müharibə başlasaydı torpaqlarımızı azad edərdik, şəhidlərimizin qisasını alardıq.
- Eşitdiyimizə görə, Şəmistan əsgəri xidmətdə olduğu dövrdə yaralanıbmış. Hadisə necə olub?
- Bəli. Şəmistan 2012-ci ildə düşmənin atəşkəsi pozması nəticəsində yaralanaraq N saylı hospitala yerləşdirildi, sağaldıqdan sonra yenidən xidmətini davam etdirib. 2013-cü ilin iyul ayında hərbi qulluğunu başa vuraraq geri qayıtdı...
2020-ci il sentyabrın 27-də başlanan Vətən müharibəsinə də, dediyim kimi, könüllü gedib, savaşıb.
- O günləri necə xatırlayırsız?
- (Ana bir anlıq fikrə gedir) Vətən onun üçün hər şeydən əziz idi. Şəmistan döyüşlərə qatıldığı gündən oktyabrın 13-nə kimi 5 döyüşdə iştirak edib. Oktyabrın 13-də Ağdərə uğrunda gedən döyüşlərdə şəhid olub. İki gün sonra Göyçayın Qaraxıdır kəndində dəfn olundu.
Azərbaycanın ərazi bütövlüyünün təmin edilməsi uğrunda döyüş əməliyyatlarına qatıldığı və hərbi hissə qarşısında qoyulmuş tapşırıqların icrası zamanı vəzifə borcunu şərəflə yerinə yetirdiyi üçün Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin 15.12.2020-ci il tarixli Sərəncamına əsasən oğlum Şəmistan Əzizov ölümündən sonra "Vətən uğrunda" , "Suqovuşanın azad olunmasına görə" və “İgidliyə görə” medalları ilə təltif edilib.
- Zəng edirdimi?
- Edirdi. Həmişə bizi arxayın salırdı. Son döyüşə gedəndə evə zəng edib dedi ki, "Mən ağır döyüşə gedirəm, dua edin. İnşallah, 5 günə aşağı düşəcəyik, onda zəng edəcəyəm, yuxarıda şəbəkə tutmur". Balam vətən üçün canını fəda etdi...
- Döyüş yolu haradan keçdi?
- Tərtərdən, Füzulidən, Suqovuşandan, Ağdərədən keçib. Dediyim kimi, Ağdərədə şəhid oldu.
- Şəmistandan başqa övladınız varmı?
- Xeyr. Şəmistan bizim yeganə övladımız olub, qardaşsız, bacısız idi, təkcə özü idi. Şəmistan elə bir Şəmistan idi ki, bənzəri yox idi. Döyüş yolu da çətin oldu balamın. Kəşfiyyatçı kimi ən çətin tapşırıqlara gedib. Vətən sevdalısı idi, Vətən uğrunda da şəhid oldu. Hey deyirdi ki, ana, Şuşanı azad edəcəyik, oğlun səni Şuşaya aparacaq
- Şuşa ilə sizin bir bağlılğınız vardı?
- Bəli. Şuşada texnikumda oxumuşdum. O, həmişə mənim tələbə vaxtı çəkdirdiyim şəkillərə baxanda deyirdi ki, "Ana, sənin oxuduğun texnikumun binasına bayrağımızı özüm sancacağam.
Oğlum çox cəsur, mərd idi. Dostları danışır ki, onun qorxmazlığı, mərdliyi komandirlərinin də diqqətindən yayınmayıb. Şəhid olduğu gün 4 saat yaralı vəziyyətdə qalıb. Qanaxması çox olub. Şəhid olan vaxt da kəlmeyi-şəhadətini gətirərək papağının, qolbağının və telefonunun mənə verilməsini istəyib.
- Şəmistanın uşaqlığı necə keçib?
- Ailənin tək övladı idi. Onun uşaqlığı maraqlı idi. Həmişə özündən hərbi oyunlar qururdu, Azərbaycan və Ermənistan postu yaradırdı, oyunlarında Ermənistana qalib gəlirdi, bayrağımızı torpaqlarımıza sancırdı. Qonşu uşaqlarını da özünə qoşub belə oyunlar qururdu. Hərbi işə meyli çox idi, hərbiçi olmaq istəyirdi, amma tək övlad idi deyə razı olmadıq.
- Şəmistan həm də şair idi deyəsən...
- Oğlumun Vətən haqqında çoxlu şeirləri vardı, gözəl rəsmlər çəkirdi. Uşaqlıqdan yaradıcılıqla məşğul olurdu.
- Kitabı çıxıbmı?
- Şəhid olandan sonra "Qırılan tale güzgüsü" adlı şeirlər kitabı nəşr olundu.
- Təsəlliniz nədir?
- Təsəllimiz sizlərin bizimlə maraqlanmasıdır, uşaqlarımız barədə yazılan kitablardır, məqalələrdir. Xatirə Kitabı Redaksiyasının çap etdirdiyi “44 gün – Tarixi zəfər” adlı kitabında oğlum barədə də məlumat var. Çox sağ olsunlar. Bizə təsəlli odur ki, dövlət övladlarını yaddan çıxarmır.
Xatirə Kitabı Redaksiyasının nəşr etdiyi bu kitab bizə böyük təsəllidir. Bu kitabda övladımın şəklinə baxıb təsəlli alıram. Qədirbilən insanların hər birinə minnətdarıq. Xatirə Kitabı bizim oğullarımızın adlarını əbədiləşdirir. Oğlumuzun şəhidlik adı ilə fəxr edirik. Ürəyim yansa da, yenə də təsəllim var. Evdə yoldaşımla ikimizik, taleyimiz belə oldu. Amma fəxr edirik ki, belə qəhrəman bir oğulun valideynləriyik...
İradə SARIYEVA
