KƏŞFİYYATA ONUNLA BİRLİKDƏ...
Aprel savaşının qəhrəman şəhidi, xüsusi təyinatlı hərbi qulluqçu Sərxan Bayramovun əziz xatirəsinə
Günəş yavaş-yavaş qüruba yaxınlaşırdı. Həlimət ana 5-ci mərtəbədəki mənzilin eyvanına çıxıb həyətə boylandı. Bərk qələbəlik idi – yaşlılar bir tərəfdə əyləşib sakitcə dərdləşir, gənclər deyə-gülə söhbətləşirdilər, futbol oynayan uşaqların harayı aləmi başına götürmüşdü. İçərilərində kiçik oğlu da vardı. Bu zaman o, rəqibin neçə oyunçusunu keçib hücum mövqeyinə çıxdı. Hamı qışqırdı: “Vur, Sərxan, vur!” Zərbə... Qoool... Ananın yadına düşdü ki, bayaqdan top qovan dəcəl balasının qan-tərə, toz-torpağa batması bir yana, yeməyinin də vaxtı keçir. Tez onu səslədi: Ay oğul, Sərxan, evə gəl! Səsi məhəllədəki hay-küyə qarışıb dalğalandı:
“SƏRXAAAN! EVƏ GƏƏƏL!”
...İllər yaman sürətlə keçdi, elə övladlar da çox tez, bu səsin, çağırışın gedib-qayıtdığı zaman məsafəsində böyüdülər. Bayramovlar ailəsinin böyük oğlu Harun hərbçi peşəsini seçib, Ali Hərbi Akademiyanın məzunu kimi zabit rütbəsində Azərbaycan Silahlı Qüvvələrində qulluğa başladı. Sərxan Zaqatala şəhərindəki şəhid Nizami Hüseynov adına 2 saylı orta məktəbdə təhsil alıb. VIII sinfi bitirəndən sonra sənədlərini Naxçıvanski adına Hərbi Liseyə təqdim etsə də, qəbul oluna bilməyib. Deyilənlərə görə, ilk addımda tale üzünə gülmədiyinə görə elə ağlayıb, göz yaşı tökürmüş ki... Uşaqlıq illərinin foto-albomunda uniformada şəkilləri də var.
Avtoçilingər işləyən atası Oqtay kişi ona sənətinin sirlərini öyrədib. İlyarımlıq əsgərlik dövrünü ruh yüksəkliyi ilə başa vurduqdan sonra müxtəlif işlərdə çalışır, valideynlərinə köməklik göstərir. Lakin peşəkar hərbçilik sevdası bir an da olsa ürəyindən çıxmır. Bir gün ata-anasına “cpesnaz”a yazılmaq istədiyini söyləyir. Və beləcə, xüsusi təyinatlı bölmədə müddətdən artıq hərbi xidmətə qəbulla nəhayət çoxdankı niyyətini reallaşdırır. Uğurunu hamıyla bölüşür, şadlığından göylərdə uçurmuş, çünki arzusuna çatmışdı, sevdiyi işlə məşğul idi. İgid hərbçinin doğmaları və dostları ilə son görüşü 19-20 mart tarixində - Novruz bayramı ərəfəsində baş tutub. Bir gün sonra isə yenidən xidmət yerinə qayıdıb. Ailədə xoşbəxt günlər yaşanırdı, Harun bir il idi ki, ailə qurmuşdu, Sərxanı evləndirməyə hazırlaşırdılar. Mart ayının 22-də qız evinə elçi gedilir, “həri”si alınır, aprelin 10-da nişan aparacaqlarmış...
Həlimət xanımın dediklərindən: “Vallah bilmirəm, necə anayam, heç yuxuma da gəlmədi, bir narahatlıq duymadım, ürəyimə də dammadı... Sərxanın ölümü haqqında heç vaxt fikirləşməmişdim, toyuna hazırlaşırdım axı. Mən onun üçün xonçalar tutacaqdım. Sərxan o qədər həyatsevən oğlan idi ki... Olduğu yerdə ancaq sevinc, şənlik qərarlaşardı. Gəlməyi, peyda olması ilə hər yanda ab-hava dəyişərdi, gülüş, xoşbəxtlik səpələyərdi ətrafa...” Ananın səsi Zaqatala dağlarında əks-səda verir:
“SƏRXAAAN! EVƏ DÖÖÖN!”
“2016-cı il aprelin 1-dən 2-ə keçən gecə işğalçı erməni silahlı birləşmələri növbəti təxribata əl ataraq, təmas xəttinin Ağdərə-Tərtər-Ağdam və Xocavənd-Füzuli istiqamətlərində atəşkəsi pozdular. Qəhrəman ordumuz nəinki azğın düşmənə ciddi müqavimət göstərdi, hətta şərəfsiz erməniləri öz mövqelərindən belə qovaraq, yüz kilometrlərlə geri oturtdu. Nəticədə Talış, Seysulan, Cocuq-Mərcanlı, Odundağ, Lələtəpə və digər yüksəkliklər işğaldan azad edildi. Azərbaycan Silahlı Qüvvələri 24 ildir ki, yağı caynağında inləyən həmin ərazilərə ilk dəfə qədəm
qoydu. Cəsur qoşun birləşmələrinin önündə xüsusi təyinatlılar gedirdi. Sərxan Bayramovun da təmsil olunduğu kəşfiyyat bölüyü isə daha dərinliklərə, düşmənin içərilərinə qədər sıza bilmişdi...
Aprelin 2-də günortaya yaxın artıq çəbhə bölgəsində baş verənlər barədə məlumat bütün ölkəyə yayıldı, dünya mediasına ayaq açdı. Dığalar yenə də öz amplualarında idilər; həyasızcasına ağlamsınır, qırılıb-çatıldıqlarından şikayətlənirdilər. Özgə torpaqlarına göz dikən xain sürüsünü görəsən başqa hansı aqibəti gözləyirmiş? Azərbaycanda da övladı, qohumu əsgərlikdə olanlar,
ümumiyyətlə hamı ehtiyatla soraqlaşmağa başladı. Sərxandan isə səhih bir xəbər yox idi – ona nə qazilər, nə də şəhidlər karvanında rast gəlinirdi. Ana harayı Qarabağ, Tərtər, Talış yüksəkliyi tərəfdən əks-səda verir:
“SƏRXAAAN! EVƏ QAYIIIT!”
10 aprel. 5-6 gündür ki, atəşkəs elan olunub. Səngərlərdən qaçıb pərən-pərən düşmüş ermənilərin başbilənləri özlərini dünya güclərinə yetiriblər. Qərbdən, Şərqdən, hər yandan müharibəni lənətləyən bəyanatlar eşidilir. Qızıl Aypara Cəmiyyətinin vasitəçiliyi ilə neytral zonada qalan cansız vücudlar götürülür, dəyişdirilir. Sərxan da doğmalarının ongünlük həsrətinə “son qoyur”, Zaqatalaya evə “qayıdır”, vətən torpağını son dəfə qucaqlamaq, Azərbaycanın qoynunda əbədi uyumaq üçün... Amma o, eyni zamanda qəhrəmanlığı, böyük ideallar uğrunda çanını qurban vermək bacarığı ilə xalqın ürəyinə köçdü.
Həmin günlərdə Ermənistan baş qərargahı gecəgörmə cihazları vasitəsilə qeydə alınmış süjetlər yaydı. Görüntülərdə düşmənin arxasına keçmiş kəşfiyyat qrupumuzun hərəkəti öz əksini tapıb. İşğalçılar bərk qorxu və çaşqınlıq içərisində ora-bura vurnuxurlar. Sonra yenidən atəş səsləri eşidilir. Düşmən heyrətini gizlədə bilmir: artıq qanlı savaşdan 24-26 saat ötüb, ayın 2-dən 3-ə keçən gecədir. Döyüş bitməli idi, fəqət arxa cəbhədə bir qrup hələ də vuruşur. Bəli, onlar axırıncı güllələrinə, son nəfəslərinə qədər döyüşdülər. Vətənə xidmətləri, şücaətləri də layiqincə qiymətləndirildi. Şəhid gizir Sərxan Oqtay oğlu Bayramov ölümündən sonra "Hərbi xidmətdə fərqlənməyə görə" 3-cü dərəcəli medalla təltif edildi. Sosial şəbəkələrdə, oğlu son mənzilə yola salınarkən Oqtay Bayramovun tabuta sarınmış üçrəngli bayrağımızı üzünə sıxıb necə hönkür-hönkür ağladığını izləmisizmi? Bax, medalı qəbul edərkən də eləcə göz yaşları leysan kimi yağdı şəhid atasının... Hər gün dünyada övlad həsrətli milyonlarla anaların baxışları yollara dikilir. Ayrılıqların yaratdığı kədər ümmanında batıb çıxan Həlimət xanım da onlardan biridir. Yox, yox, o daha oğlunu gözləmir, yalnız şirin xəyallara dalır. O xəyallara ki, Sərxanın beşiyi başında layla çalır, xəstələnəndə yatağı yanında yuxusuz gecələr keçirir, böyüdüb məktəbə, hərbi xidmətə yola salır, qız bəyənir, elçi gedir, toyda əl-qol açıb süzür, gəlininin boynuna sarılır... Stop! Ax, səni zalım əcəl! Bu iğım xəyalların qovub apardığı insafsız xatirələr yenidən geri qayıdır ki, - axı 23 yaşlı Sərxanın dəfn olunduğu gün nişan mərasimi keçirilməli idi...
Gənclər arasında sədaqət, dəyanət, vəfa rəmzi kimi işlədilən bir ifadə var: “Səninlə
kəşfiyyata getmək olar.” Yaxud, “filankəslə kəşfiyyata getmək mümkündür.”
Onlar – Sərxan, Rəvan, Samir, Əbdülməcid və digərləri, minlərlə, on minlərlə azəri
gənci genlərində daşıdıqları qeyrət, cəsarət, ləyaqət kodları, ailədə aldıqları yüksək
tərbiyə, məktəbdə, həyatda əxz etdikləri ali hədəflərlə məhz həmin kateqoriyaya
aid – birgə kəşfiyyat şərəfinə layiq idilər. Və beləcə çiyin-çiyinə zülmət gecələrin
örtdüyü sübh nurunu gətirməkdən ötrü yola çıxmışdılar. Sözügedən missiya uğurla
yerinə yetirildi, amma 2-3-4 aprel və daha sonrakı səhərlərin onlarsız açılması
naminə...
Azərbaycan torpağı ona görə müqəddəsdir ki, şəhid qanı ilə yoğrulub. Xalqımız o səbəbədən qalib, zəfərli, yenilməzdir ki, başının üstü, Vətən səması şəhid ruhları ilə doludur. Həmin ruhların bu gün şad-xürrəm, bəxtiyar olması isə Müzəffər Ali Baş Komandanın rəhbərliyi ilə igidlərimizin qanı, canı hesabına qazanılan qələbələr, zəfərlərlə bağlıdır. İndi bu müqəddəs ocaqda – Bayramovlar ailəsində şəhid Sərxanın adını daşıyan qardaşıoğlu böyüyür... Bütün şəhidlərimizi böyük sevgi, ehtiram və rəhmətlə anırıq, Allah vətənimizi, xalqımızı, müstəqilliyimizi daim var eləsin!
Qurban CƏBRAYIL
