Erməni Avetisə məşhur "Zilciyan" adını Osmanlı sultanı verdi... Əvəzində isə böhtan...
“Bu dəfə də Avetis Zilciyanın adından istifadə edib qondarma “erməni soyqırımı”nı təbliğ edirlər”
Erməni mediası zərb alətləri (sinc) istehsalçısı "Zildjian" şirkətinin 400 illiyindən yazır. 1623-cü ildə Osmanlı imperiyası zamanında İstanbulda Avenis Zilciyan tərəfindən yaradılan bu şirkətin 400 illik yubileyi Ermənistanda yalnız markanın möhürü ilə qeyd olunacaq.
Erməni mediası yazdır ki, bu il 1623-cü ildə erməni Avetis Zilciyan tərəfindən əsası qoyulmuş ən böyük nağara sincləri istehsalçısı olan Zildjian şirkətinin 400 illik yubileyi qeyd olunur. İl ərzində Ermənistanda 400 illik sülalə ilə bağlı bir dənə də olsun tədbir keçirilməyib. Erməni mediası qeyd edir ki, bu, UNESCO siyahısına daxil edilməsi üçün təqdim edilməlidir. Erməni Milli Mədəni və Mədəniyyət Cəmiyyəti nazirinin müavini Alfred Köçəryanın cavabında deyilir: “Erməni nağara sinclərinin populyarlaşması və “Zildjian” şirkətinin 400 illik yubileyi ilə əlaqədar olaraq bildiririk ki, mədəni proqramların həyata keçirilməsi zamanı erməni musiqi alətlərinin qorunub saxlanmasına və populyarlaşdırılmasına daim diqqət yetirilir. Xüsusən də nağara sincləri istehsalçısı Zildjianın 400 illik yubileyinə həsr olunmuş marka hazırlanır”.
Qeyd edilir ki, ilk Zildjian lövhələri 1618-ci ildə əslən Trebizonddan olan kimyagər Avetis Zildjian tərəfindən yaradılıb. Kerobe-Avetis sac metalda qalay, mis və gümüşü birləşdirərək heç bir narahatlıq olmadan musiqi səsləri yarada bilən bir ərinti yaradıb. Avetis Ziljian adını Sultan II Osmandan almışdı (“zil” ermənicə “zəng”, türkcə isə boşqab, “ji” düzəldən deməkdir).
Guya o, 1915-ci ildə Osmanlı İmperiyasında “baş verən” “erməni soyqırımı” zamanı sağ qalan ailə üzvləri ilə birgə ABŞ-a köçməyə nail olub.
Sultan II Osmandan titul alan, ondan ad qazanan Avetsin fəaliyyəti üçün Osmanlı dövləti hər cür şərait yaratdığı halda, ermənilər qondarma “erməni soyqırım”ını ortaya atıb ki, guya onun ailəsi bu səbəbdən Osmanlını tərk edib. Təsəvvür edin ki, Osmanlı dövləti ermənilərə hər cür yaxşlıq edib, amma onlar ABŞ-dakı, Qərbdəki ağalarının təsiri və təzyiqi ilə qisasçı niyyətlərini bu gün də büruzə verirlər. Osmanlıda erməni soyqırımı baş verməyib və bu əlbəttə, ermənilərin qərbli ağalarının uydirmasıdır ki, bu gün də dövriyyədədir.
“Osmanlı dövləti onlara nə qədər yaxşılıqlar etsə də, ermənilər yenə şər-böhtandan əl çəkmir”
AMEA-nın Fəlsəfə və Sosiologiya İnstitutunun aparıcı elmi işçisi, fəlsəfə doktoru, BAO sədrinin müavini, siyasi şərhçi Faiq Ələkbərli “Bakı-Xəbər”ə bildirdi ki, bu, ənənəvi erməni naşükürlüyüdür. “O, Sultan II Osmanın dövründə, yəni XVII əsrin birinci yarısında ortaya çıxıb. Ona da bu ləqəbi Sultan Osman verib. Osmanlıda ona belə dəyər verilib, amma ermənilər yenə də öz işlərindədir. Bu adam Osmanlıda yaşayıb və türkün mədəniyyətini mənimsəyib, zərb alətlərinin türk mədəniyyəti ilə bağlılığı şübhəsizdir. Ermənilər həmişə türkün mədəniyyətini, tarixini öz adına çıxır. Ziljian adını erməni mədəniyyətinin bir hissəsi kimi verirlər, guya ki, bunlarda əvvəl musiqi mədəniyyəti olub və sair. Sözün kökündə “zil” dayanır. Bir dənə də olsun erməni sözü yoxdur. Biz həmişə bunu görmüşük ki, onlar nəyisə mənimsəyirlər”.
F.Ələkbərli deyir ki, Osmanlıda, Səfəvilərdə, Qacarlarda, digər türk dövlətlərində ermənilərə edilən yaxşılıqlar hər zaman erməni şər-böhtanı ilə üzləşib: “Türk dövlətlərinin ermənilərə etdikləri yaxşlıqların əvəzində onlara qarşı hər zaman əsassız iddialar irəli sürülüb. Görürsüz, ermənilər bu gün də öz rollarına davam edirlər. Məhz bu məsələnin gözünə də qondarma “erməni soyqırımı”nın qatılması onu göstərir ki, ermənilər yenə də öz obrazlarındadırlar. Osmanlı dövləti onlara nə qədər yaxşlıqlar etsə də, amma ermənilər yenə də şər-böhtandan əl çəkmir. Bu, erməni toplumunun xislətindən irəli gəlir. Bu dəfə də Avetis Ziljianın adından istifadə edib qondarma “erməni soyqırımı”nı təbliğ edirlər. Bu isə yolverilməzdir. Bu şirkət Osmanlıda qurulub, əgər ermənilərə münasibət pis olsaydı elə bir şirkətin qurulmasına icazə verilərdimi? Təbii ki, yox”.
İradə SARIYEVA
