Müslüm Vəliyevin xatirəsinə...
Haqqında bir yazıya rastladım: “Qorxusuz şəhid”. İfadə doğru olmasa da qorxusuz idi Müslüm Vəliağa oğlu Vəliyev. Qoxmazlığı, cəsurluğu ucaltdı onu şəhidlik zirvəsinə. Hər birimiz kimi bir gün dünyaya gəldi:Bakının Xəzər rayonu Şüvəlan qəsəbəsində 2001-ci il iyulun 3-də. Ürəyində arzuları ilə böyüdü, məktəbə getdi. Dostlarının, müəllimlərin, tanıyanların sevimlisi oldu. Ən böyük arzusunu hərdən dilə gətirdi, hərdən ürəyində oxşayıb əzizlədi .
Orta təhsilə A.S.Makarenko adına Humanitar Fənnlər Təmayüllü Respublika gimnaziyasında başladı. Orta təhsil illərindən maşınlarla, hərbi texnika ilə maraqlanırdı, hərbiçi olmaq istəyirdi.Təhsilini C. Naxçıvanski adına hərbi məktəbə davam etdirmək istəsə də, müəyyən səbəblərdən istəyinə çata bilmir. Beləcə hərbiçi olmaq arzusu ilə yaşayan Müslüm doqquzillik təhsilini başa vurub, işləyir, maşın təmiri ilə məşğul olur və həqiqi hərbi xidmətə yollanacağı günü gözləyir intizarla.
- 5-ci sinifdən sinif rəhbəri olmuşam. Amma elə ibtidai sinifdən diqqətimi çəkmişdi. Gimnaziya internat tiplidi. Müslüm hər gün gimnaziyada qalan uşaqlara yemək gətirərdi. Çox qayğıkeş, diqqətli idi. O qədər yaraşıqlı, o qədər gözəl idi, gözlərinin maviyə çalan qəribə rəngi vardı. Xarici görünüşüylə də fərqliydi. Üzündə xeyirxahlıq, sevgi yağan təbəssüm, bir işıq vardı sanki. Sinfimin uşaqları hamısı əzizdi. Müslüm tamam başqaydı. Elə bilirdim öz oğlumdu. 2016-cı il aprel hadisələrində şagirdlərlə hərbi hospitala əsgərləri ziyarət etməyə getdik. Ordan çıxanda onun o məsum, gözəl, işıqlı üzündə qəribə bir kədər gördüm.”Ay müəllimə, bunlar hamısı qəhrəmandı”-dedi. O səsi, o sözləri həmişə eşidirəm. Müslümün ağladığını isə Şəhidlər Xiyabanına gedəndə gördüm ilk dəfə. Çox həyacanlanmışdı. Baxışlarında “bir gün mən də vətənim üçün şəhid olacağam” ifadəsini oxudum elə bil. İndi düşünürəm ki, yəqin elə ürəyindən keçib bu hiss. Amma onun şəhid xəbərini eşidəndə çox sarsıldım. Torpaqları müharibəsiz ala bilməzdik. Müharibə də qurbansız olmur, bilirəm. Amma xəstələndim, depressiv hala düşdüm. Qardaşım Rəşid Birinci Qarabağ savaşının şəhididir. Onda bu qədər əzab çəkmədim. Yoxluğunu hiss edirdim, amma qürur yaşayırdım. “Qardaşım qəhrəmandı” deyə fərəhlənirdim. 10-cu sinifdə oxuyurdum. Bəlkə yeniyetmə idim, ona görə. İndi ağrılı yaşadım, övladımı itirdim elə bil. Özümü güclə toparladım. Bilirəm ki, Müslüm kimi oğullar olmasa biz hələ də şagird gündəliklərindəki qara tarixləri öyrədirdik böyüyən nəslə. Məhz Müslüm kimi oğullar bizi qara tarixlərdən xilas etdi.-bunları şagirdlərinin telefonda adını “anam” yazdıqları Bahar Ələkbərova söylədi. Xəzər rayonundakı 218 nömrəli məktəb Bahar müəllimənin qardaşı Rəşid Baxışovun adını daşıyır. Bahar müəllimə hal-hazırda 121 nömrəli məktəbdə təlim-tərbiyə işləri üzrə direktor müavini işləsə də, məzunlarını unutmur. Müslümün ailəsi ilə də əlaqə saxlayır. Oxuduğu sinif indi Müslüm Vəliyevin adınadır.
Həmişə “Onsuz da hərbiçi olacağam” deyən qəhrəmanım bütün düşüncəsi, varlığı ilə Azərbaycanın əsgəri olub. Vətən əsgərinin ən böyük arzusu isə işğalda olan torpaqlarının azadlığı uğruna savaşmaq olar. Onun da arzusu bu idi.
“Arzuma çatdım” deyib sevinclə müharibə başlayanda. Düşünürsən ki, bəlkə çox gənc idi, müharibənin dəhşətini, ağrılarını duyacaq yaşda deyildi? Amma torpağının, dövlətinin uğradığı xəyanətin dəhşətini anlayırdı. Minlərlə insanımızın çəkdiklərini bilirdi. Dostlarının sözlərinə görə Müslüm ərazimizin bütövlüyü uğruna savaşa böyük ruh yüksəkliyi ilə qatılıb.
Birinci Qarabağ savaşından sonra hər birimizin ürəyində bir ağrı vardı. Hər birimiz bir ağırlıq gəzdirirdik: Minlərlə itgilər və məğlubiyyət. Bunu yaşamaq, bu yükü daşımaq dözülməz idi. İllər keçdi beləcə...
“Torpaqlarımızı azad etməliyik”-dedi kimi. Kimi hayqırdı, kimi pıçıldadı. Kimi ürəyi ilə danışdı illər boyu:”O gün gələcək”dedilər, o günün gələcəyinə inam yaşadı çoxunun ürəyində
Və o gün gəldi. Ali Baş Komandanın əmri ilə ədalət uğruna İkinci Qarabağ savaşı başladı bir payız günü.
27 sentyabr 2020-ci il. Həqiqi hərbi xidmətinin başa çatmasına 3 ay qalırdı. Tez-tez əsgər yoldaşlarına “ torpaqlarımızı azad edənəcən hərbidə qalacağam” deyirmiş.
İbrahim Əliyev 44 günlük vətən müharibəsinin igidlərindəndir: Hərbi xidmətimiz Müslümlə keçib. İlk gündən anladıq bir-birimizi, dostlaşdıq. Müslüm ən məsuliyyətli əsgərlərdən idi. Ən çətin tapşırıqları belə dəqiqliklə yerinə yetirir, bütün texnikanı öyrənməyə çalışırdı. Həmişə bir ruh yüksəkliyi vardı. Bölükdə öz səliqə-səhmanı ilə seçilirdi. Hamı ilə dil tapırdı. Müharibə xəbərini eşidəndə də sevindi “torpaqlarımızı alacayıq” deyə. Özü də elə deyərdi ki, döyüşsək, biz qalib olarıq. O qədər inanırdı. Heyf ki, qələbə gününü görmədi. Məncə şəhidlərimiz hamısı qalib olduğumuzu bilir.
İlk döyüş günləri...Ən çox itgilərin olduğu günlər idi. Qələbə yolunu ilk günlərin igidləri, şəhidləri açdı. Suqovuşan uğrunda gedən ağır döyüşlərdə şəhid oldu qəhrəmanım 28 sentyabrda. Vətən əsgəri kimi bütün tapşırıqları, vəzifə borcunu ləyaqətlə yerinə yetirdiyinə, nümunəvi xidmətinə, şəxsi igidliyinə, düşmən qruplaşmalarının məhv edilməsində, ilk hücumda düşmən səddinin dağıdılmasında göstərdiyi igidliyə görə “Suqovuşanın azad olunmasına görə”,”Vətən uğrunda”, “Cəsur döyüşçü”, 3-cü dərəcəli “Vətənə xidmətə görə” ordeni ilə təltif olunub.
Şəhidlər haqda yazanda ailələri ilə əlaqə nömrələrini axtarıram ilk öncə. Bəziləri ilə görüşürəm, bəziləri ilə telefonla danışıram. Onlarla üzbəüz görüşmək mənim üçün çox çətindi.
Özümü toplayıb zəng vurdum. Qırıq-qırıq danışdı ata. Atanın səsi ağladı. Atanın əlinin əsdiyini də hiss etdim elə bil...Söhbət qısa oldu. Özümü suda batan kimi hiss etdim. Bu ata ilə necə üz-üzə dayanmaq olar? Ailə özü də danışmaqda çətinlik çəkir. Anlamaq çətin deyil.
Qardaşı ilə oldu söhbətimiz.Vəliağa və Kifayət Vəliyevlərin ailəsində 4 uşaq böyüyüb: Murad, Müslüm, Mövsüm və Məsumə. Müslüm ailənin ikinci övladıdır.
Böyük qardaşı Muradın Müslüm adlı oğlu böyüyür indi. Bu da düşmənlərimizə canlı mesajdı:Hələ neçə-neçə Müslümlər doğulacaq, Poladlar, Mübarizlər, Şahnurlar, Naillər, İmranlar böyüyəcək bu torpaqda.
Bu torpaq həmişə onların vətəni olacaq. Bu torpaq həmişə VƏTƏN olacaq.
Kamalə Abiyeva
