Ləki məktəbinin yeganə şəhidi - anası Gülzar Çələbiyeva danışır...
“Vüqar üçün hazırladığımız otaqda o cəmi bircə gecə yatdı…”
Fevralın 19-da Göyçay rayon Heydər Əliyev Mərkəzində Mədəniyyət Nazirliyi Respublika Xatirə Kitabı Redaksiyasının hazırladığı “44 gün - Tarixi zəfər” adlı kitabın I və II cildlərinin təqdimat mərasimi çərçivəsində tədbirdə iştirak edən bir neçə şəhidin valideynindən övladları ilə bağlı müsahiblələr götürdük.
Budəfəki müsahibimiz 1993-cü ilin 30 aprelində Ağdaş rayonunun Orta Ləki qəsəbəsində (Nehrəxəlil kəndi) doğulan Vətən müharibəsi şəhidi Vüqar Fərəcullah oğlu Çələbilinin anası Gülzar Çələbiyevadır.
“Ən böyük təsəllimiz odur ki, biz ölüb gedəndən sonra da oğlumuzu unutmayacaqlar, xatırlayacaqlar”
- Oğlum müharibəyə könüllü getdi. Torpaqlarımızın düşmən tapdağında olması Vüqarı çox narahat edirdi. 44 günlük Vətən müharibəsinin başlaması düşməndən şəhidlərimizin qisasını almaq üçün ona bir fürsət oldu.
- Oğlunuzun xasiyyəti necə idi?
- Hər şeydən əvvəl çox vətənpərvər idi. Ailəcanlı, dürüst, böyük-kiçik yeri bilən, ədalətli, dosta sədaqətli, yardımsevər, ataya, anaya hörmət edən bir oğul idi. Başqa oğullarımız kimi, onun da qəlbində Vətən məhəbbəti daha böyük idi. Çox pozitiv idi. Zarafatı sevirdi. Pandemiya dövründə 190 manat yardım üçün Vüqar da müraciət etmişdi, amma ona imtina gəlmişdi ki, sənin adına maşın var, arvadın var və sair. O da durub Məşğulluq İdarəsinə getdi ki, 190 manatı istəmirəm, amma maşını və arvadı verin. Belə zarafat etmişdi.
- Vüqarın müharibə zamanı dediyi məşhur bir söz var…
- Bəli, deyirdi ki, müharibəyə gəlməyənlər kişi olsunlar, bura gəlsinlər. O atasına da, əmisinə də deyirdi ki, Vətən uğrunda ölməyə dəyər. Xocalı soyqırımının ağrısına dözə bilmirdi. O, Vətən müharibəsinin başlanacağını həmişə gözləmişdi. Deyirdi ki, əsgərlikdə olanda da hər an müharibənin başlanmasını gözləyirdim.
- Son görüşünüzü necə xatırlayırsız?
- Gəncədə işləyirdi. Müharibə başlayan günü işini buraxıb Ağdaşa gəldi və birbaşa rayon hərbi komissarlığına müraciət etdi. İki gün dalbadal hərbi komissarlığa getmişdi ki, onu tezliklə müharibəyə aparsınlar. Ən böyük arzusu döyüşmək idi.
Vətən müharibəsi başlayanda adını könüllü olaraq yazdırsa da, döyüşə çağırılmamışdı. Amma o israrla, öz istəyi ilə könüllü şəkildə döyüşlərə qatıldı.
Onun üçün təzə otaq hazırlamışdıq. Amma hələ tam təmir etməmişdik. Dedi ki, öz otağımda yatacağam. Otağını gəlinlə hazırladılar, çarpayı qoydular. Mənə dedi ki, mama, gəl bu gecə mənim yanıma yat. Dedim ki, ayaqlarım ağrıyır, sən özün otağında rahat yat bala.
Sonra dedi ki, çay hazırla otağıma qonaq gələcək. Demə ki, qonşu otaqdan qardaşını təzə otağına çağırıbmış, çayı hazırladım, şirniyyatla apardım otağına, Demə ki, o sabahısı gün müharibəyə gedəcəkmiş, ona görə deyib ki, gəl mənim otağımda yat (kövrəlir). Bilmədim axı, nə biləydim ki son görüşümüzdür, nə biləydim müharibəyə könüllü getmək üçün ərizə verib. Vüqar üçün hazırladığımız otaqda o, cəmi bircə gecə yatdı…
Müharibəyə gedəndə bizimlə qapının ağzında şəkil çəkdirdi. Sonra baxıram ki, şəkillərdə mənim də boynuma Azərbaycan Bayrağı salıbmış. Heç hiss etməmişdim.
- Danışırdızmı?
- Danışırdıq. Amma öndə olduğunu demirdi. Soruşdum ki, hardasan? Zarafatla “narahat olma, məktəbin arxasındayam” dedi. Uşaq vaxtı məktəbin arxasında uşaqlarla futbol oynayırdılar, günləri orda keçirdi. Ona görə də, bu ifadəni zarafatyana işlədirdi.
- Vüqarın adı əbədiləşdirilibmi?
- Bəli. Orta Ləki qəsəbəsindəki 6 saylı məktəbə onun adı verilib. Vüqar bu məktəbin 44 günlük Vətən müharibəsində şəhid olan yeganə məzunu olub. Düzdür, birinci Qarabağ müharibəsində bu məktəbin məzunları arasında şəhid olanlar vardı, amma Vətən müharibəsində yeganə şəhid olan oğlum olub. Xatirəsini əziz tuturlar.
- Harada şəhid olub?
- Şuşa uğrunda gedən döyüşlərdə çiynindən qəlpə yarası almışdı, Hadrutda hospitalda əməliyyat olunub yenidən döyüş xəttinə qayıdarkən maşın ermənilər tərəfindən vurulub, oğlum orada şəhid olub.
- Nə zaman şəhidlik zirvəsinə ucaldı?
- Gəncədə tikintidə işləyirdi. O vaxt çox təkid etdim ki, yığışıb evə gəlsin. 2020-ci il oktyabrın 1-də evə gəldi, səhərisi gün könüllü yazıldı. Nə biləydim belə olacaq?
Oğlum Vüqar Çələbili 5 noyabr 2020-ci ildə Şuşa istiqamətində döyüş tapşırığının yerinə yetirilməsi zamanı şəhid oldu. Düz 40 gün balamın nəşi tapılmadı, çox axtardıq, çox aradıq. 40 gündən sonra nəşi tapıldı, bizə təhvil verildi. 2020-ci ilin 14 dekabrında torpağa tapşırdıq.
- Təsəlliniz nədir?
- Təsəllimiz odur ki, uşağımız Vətən yolunda şəhid olub. Xatirə Kitabı Redaksiyasına təşəkkür edirik ki, belə bir kitab hazırlayıb. Oğlum haqda verilişlər, film hazırlanıb. Ən böyük təsəllimiz odur ki, biz ölüb gedəndən sonra da oğlumuzu unutmayacaqlar, xatırlayacaqlar. Bizim ölməyimizlə o unudulmayacaq.
- Təltifləri varmı?
- Azərbaycanın ərazi bütövlüyünün təmin edilməsi uğrunda döyüş əməliyyatlarına qatılan və hərbi hissə qarşısında qoyulmuş tapşırıqların icrası zamanı vəzifə borcunu şərəflə yerinə yetirdiyi üçün Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin 15.12.2020-ci il tarixli Sərəncamına əsasən ölümündən sonra "Vətən uğrunda" medalı ilə təltif edildi.
Bundan başqa, "Döyüşdə fərqlənməyə görə", "Cəsur döyüşçü", "Füzulinin azad olunmasına görə", "Şuşanın azad olunmasına görə" medalları ilə təltiv olunub.
Azərbaycan Respublikasının ərazi bütövlüyünün bərpa edilməsi uğrunda gedən döyüş əməliyyatlarında iştirak edərək igidlik və mərdlik göstərmiş, hərbi hissə qarşısında qoyulmuş tapşırıqların icrası zamanı vəzifə borcunu şərəflə yerinə yetirərək şəhid olmuş Vüqar Çələbili Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin 05.11.2022-ci il tarixli Sərəncamına əsasən ölümündən sonra 3-cü dərəcəli "Vətənə xidmətə görə" ordeni ilə təltif edilib.
Bütün bunlar balama verilən qiymətdir. Bu da bizim üçün böüyk təsəllidir. Düzdür, yaşamaq çətindir, amma onu yaşatmaq üçün yaşayırıq…
İradə SARIYEVA
