Avroparlamentin anti-Azərbaycan siyasəti 1988-ci ildə bu faktdan başladı - hələ davam edir...

Avropa Parlamenti anti-Azərbaycan ənənəsinə sadiq qalaraq ölkəmzin əleyhinə daha bir qətnamə qəbul edib. 453 deputat qətnamənin lehinə, 31-i əleyhinə səs verib, 89 nəfər səsvermədə iştirak etməyib. Qətnamədə ilk diqqət cəlb edən  faktların təhrif olunması, Azərbaycanın ərazi bütövlüyünə, suverenliyinə xələl gətirmək cəhdləridir.

Əslində, bu parıament uzun illərdir Azərbaycana qarşı düşmən mövqe sərgiləyir, erməni diaspor və lobbsinin diqtəsi ilə hərəkət edir. Xatırladaq ki, Avropa Parlamentinin Azərbaycana qarşı düşmənçiliyə  başlaması 1988-ci ilə təsadüf edir. O zaman Avropa Parlamenti Azərbaycanın ərazilərinin Ermənistana verilməsini tələb edirdi. Elə o vaxtdan bəri Avropa Parlamenti xeyli sayda anti-Azərbaycan xarakterli qətnamələr qəbul edib. Bu qətnamələrin hamısı bölgədə gərginliyi artırmağa və sülh səylərinə mane olmağa yönəlib. Hətta iş o yerə çatıb ki, avropalı parlamentarilər iqlim dəyişmələri ilə bağlı mühüm bir məsələni siyasiləşdirərək Azərbaycana qarşı ittiham aləti kimi istifadə etməkdən çəkinmirlər. Ümumiyyətlə, bu qətnamədən yalnız bir nəticə çıxarmaq olar. Azərbaycan prezidenti İlham Əliyevin rəhbərliyi ilə həyata keçirilən, ölkəmizin milli, suveren maraqlarına xidmət edən müstəqil siyasət kimlərisə ciddi narahat edir. Amma məsələnin digər maraqlı məqamları da var. Məsələn, Avropa Parlamenti minlərlə kilometr uzaqlıqda yerləşən ölkələrin məsələsini böyük həvəslə müzakirə edir, amma Fransa və Niderlandın müstəmləkələri olan Yeni Kaledoniya, Fransız Polineziyası, Martinik, Qvadelupa, Fransız Qvianası, Korsika, Mayot, Boner, Sen-Martin, eləcə də Qayana kimi yerlərdə yaşayan insanlara edilən haqsızlıqları gözardı edir. Yeni Kaledoniyada azadlıq tələb edənlərə qarşı həyata keçirilən repressiya Fransanın müstəmləkəçilik xislətindən xəbər verir. Avropa Parlamentinin deputatları hesab edirlər ki, Avropa İttifaqı ilə Azərbaycan arasında istənilən razılaşma insan hüquqlarına hörmət və Ermənistanla sülh prosesi üzrə irəliləyişdən asılı olmalıdır. Onlar, həmçinin bu şərtlər təmin olunana qədər Avropa İttifaqının Azərbaycanla qaz razılaşmasını dayandırmağa çağırış ediblər. Halbuki, bu halda Avropa şirkətlərinin özləri milyardlarla avro həcmində zərərə düşəcəklər. Buna rəğmən, Avropa İttifaqının iş yerləri və sosial hüquqlar üzrə komissarı Nikolas Şmidt Azərbaycana qarşı eyni havanı səsləndirib. Nikolas Şmidt doğulduğu Lüksemburqda İnsan Hüquqlarına dair Avropa Konvensiyasının tələblərinin pozulmasını nədənsə görmür. Lüksemburq bu günə qədər hərbi cinayətlər əleyhinə, uşaq hüquqlarına, miqrantlara dair və sair bir sıra konvensiyalara qoşulmayıb. Göstərilənlər fonunda politoloq Ramiz Alıyev maraqlı bir məqama diqqət çəkir: “Avropa İttifaqı strukturlarının yerləşdiyi Belçikada insan hüquqlarının vəziyyəti yaxşı deyil. Bunu Sərhədsiz Reportyorlar Təşkilatının hesabatı da göstərir. Azərbaycana qarşı qarayaxma kampaniyasının müəlliflərindən olan Fransaya gəlincə, 2022-ci ildə ölkədə etnik, irqi və dini zəmində 12,6 min hüquqpozma olub. Bunun yarısı - 6,6 mini cinayət xarakterlidir və bu göstərici də əvvəlki ilə nisbətdə 5 faiz artıb. Fransanın Milli Polis Baş Müfəttişliyinin və Milli Jandarmeriyanın özlərinin rəsmi etirafına görə, polis orqanlarında zorakı rəftar nəticəsində, 2019-cu ildə 27, 2020-ci ildə 32, 2021-ci ildə 32, 2022-ci ildə 37 nəfər şəxs ölüb. Bu siyahını daha da uzatmaq mümkündür. Avropa ölkələrində insan haqları sahəsində kök salmış problemlər, islamofobiya və neokolonial siyasət özünün acı bəhrəsini verməkdədir”.

O da şübhə doğurmur ki, Avropa parlamentində qəbul olunan yeni qətnamə erməni lobbisi və Fransa tərəfindən hazırlanıb. Təsadüfi deyil ki, fransalı deputat Ksavye Belami Azərbaycanın Qarabağda həyata keçirdiyi antiterror əməliyyatlarını pisləyib. Yenə də Yeni Kaledoniya məsələsini qabardıb. İddia edib ki, rəsmi Bakı Avropa İttifaqının və Fransanın daxili işlərinə qarışır, Yeni Kaledoniyada vəziyyəti destabilizə etməyə çalışır. Bu səbəbdən də Azərbaycana qarşı dərhal sanksiyalar tətbiq edilməsini təklif edib. Bu açıqlama məsələnin əsl mahiyyətini ortaya çıxarır. Növbəti anti-Azərbaycan qərəzin və riyakarlığın səbəbləri qabarıq şəkildə özünü göstərir. COP29 iqlim konfransı ərəfəsində Azərbaycan əleyhinə Qərb ölkələrində və təşkilatlarında çirkin kampaniyanın aparılması çox iyrənc görünür. COP29-un ölkəmizə qarşı təzyiq vasitəsi kimi istifadə olunduğu göz qarşısındadır. Deputatlarının əksəriyyəti korrupsiya və rüşvət qalmaqallarında adı keçən Avropa Parlamenti yenə başqalarına dərs keçməyə çalışır. “Azərbaycanda siyasi vəziyyət və insan hüquqları məsələləri” mövzusunda keçirilən dinləmə və qəbul olunan qətnamə bunun isbatıdır. Avropa Komissiyasının əmək və sosial məsələlər üzrə vitse-prezidenti Nikolas Şmit və digərləri aldıqları əmrlərə uyğun olaraq ölkəmizə qarşı cəfəngiyyatlar səsləndirir. Halbuki, Avropada artan islamofobiya, ifrat sağçılığın güclənməsi və türkofobiyaya daha çox diqqət olunsa idi, daha yaxşı olardı. Son illərdə ifrat sağçı partiyalar və qruplar müsəlman əhalini hədəf alan təbliğat və hücumları ilə tanınır. Avropa İttifaqının bəzi ölkələrində müsəlmanlara qarşı ksenofobiya və irqçilik halları artır. Bu cür yanaşmalar yalnız müsəlman icmaları arasında narazılığa səbəb olmur, həm də cəmiyyətin parçalanmasına yol açır. Avropa İttifaqı bu acınacaqlı mənzərənin fonunda miqrantların müdafiəsində ciddi boşluqlar yaşayır. Son illərdə Avropa sərhədlərində və Aralıq dənizi boyunca miqrantların kütləvi şəkildə ölməsi halları müşahidə olunur. Bu cür faciələrin çoxu hakimiyyət orqanlarının yetərsiz tədbirləri və sərt miqrasiya siyasətləri nəticəsində baş verir. Avropa Parlamentinin qarşısında Azərbaycanın heç bir öhdəliyi yoxdur. Odur ki, qəbul olunan qətnamələr də Azərbaycan üçün heç bir hüquqi qüvvəyə malik deyil. Bu qətnamələr erməni lobbisinin pulu hesabına qəbul olunan əhəmiyyətsiz kağız parçalarıdır. Bunu Avroap Parlamentində də yaxşı bilirlər. Amma yenə Azərbayacana qarşı düşmənçilik siyasətlərini davam etdirib Azərbaycanla Avropa İttifaqı arasında münasibətlərə xələl gətirirlər.

Nahid SALAYEV